- باید به خوراک روزانهی خوکچههندیها ویتامین Cاضافه شود.
- میانگین طول عمر آنها به عنوان حیوانخانگی پنج تا هفت سال است.
- بهترین محدودهی دمای محیط برای آنها ۶۵تا ۷۵ درجهی فارنهاید است( رطوبت۴۰ تا۷۰درصد).
- سن جفتگیری و توانایی برای آبستنی سه تا چهارماهگی برای جنس نر، سه تا هفت ماهگی برای ماده است. اگر قبلا جفتگیری نکرده است، هرگز نباید بعد از ۷ ماهگی جفتگیری کند.
- جنس نر از جنس ماده بزرگتر است.
رفتار
حرف شنوی، سرزنده بودن و شخصیتهای جذاب خوکچههندیها باعث شده که حیوان خانگی مورد علاقهی کودکان و به همان اندازه بزرگسالان باشد. آنها پرخاشگر نیستند و به ندرت گاز میگیرند یا چنگ میزنند. خوکچههندیها حیواناتی اجتماعی هستند که از بودن در جمعیت خوکچههندیهای دیگر مانند انسانها لذت میبرند. ممکن است خوکچههندی نر و ماده با یکدیگر لانه درست کنند. در حقیقت آنها به خوبی در گروه یا حرمها (چندین ماده با یک نر) زندگی میکنند. اگر چندین نر با یکدیگر زندگی کنند احتمال دارد با یکدیگر دعوا کنند.
خوکچههندیها مانند حیوانات خانگی دیگر خود را تمیز نمیکنند، بلکه به دنبال تماس مستقیم با ایستادن نزدیک اشیای آلوده هستند. خوکچههندیها بسیار اهل سر و صدا هستند. صداهای شناخته شدهی خوکچههندیها، پچ پچ، سوت زدن، جیک جیک، خرخر و جیغ نامگذاری شده است. تعداد زیادی از صاحبان خوکچههندی میتوانند ثابت کنند هنگامی که به دستگیرهی در یخچال یا جعبهی خوراکی نزدیک میشوند خوکچههندی آنها جیغ دلنشینی میکشد.
خوکچههندیها بندهی عادتاند و به راحتی با تغییرات در خصوصیات، ظواهر، مزه، و عرضهی غذا و آبشان سازگار نمیشوند( بیگانه هراسی). وقتی حیوانخانگی شما جوان است، ایدهی خوبی است که او را در معرض خوراکیها و سبزیجات متفاوت بگذارید، بنابراین آنها به تفاوتها و دگرگونیها عادت میکنند.
خانه
برای آمادهسازی خانه باید بدانیم که خوکچههندیهای سالم و خوشحال، مقدار قابل توجهی مدفوع تولید میکنند، ظروف ناپایدار را وارونه میکنند، و ممکن است در ظرف غذایشان ادرار و مدفوع کنند. آنها با سرشیشهی ظرف آبشان بازی میکنند و غذای آبکی از قبل آماده شده را داخل ظرف آبشان تف میکنند. با این چیزهای عجیبی که در ذهن دارند، بهترین کار ساختن خانهای ساده است.
چون خوکچههندیها به خوبی نمیپرند و یا بالا نمیروند، اگر دیوار قفسشان حداقل ۹ تا ۱۰ اینچ ارتفاع دارد، سقف قفسشان میتواند باز بماند. البته، اگر هر شکارچی مثل گربهها یا سگهای کنجکاو در خانه دارید، باید سرپوش محکمی به سقف خانه اضافه کنید.
در محیط آزمایشگاه در ایلات متحده، حداقل فضای ضروری تقریبا۱۰۱ اینچ مربع است. در خانه برای خوکچههندیها به عنوان حیوانخانگی این فضا باید دوبرابر شود. یک خوکچههندی بالغ حداقل به ۱۸اینچ در ۱۸اینچ فضا برای خانهاش نیاز دارد ولی او فضای بیشتر را ترجیح میدهد.
قفسها میتوانند از پلاستیک، فلز یا سیم ساخته شوند. تهویه مناسب ضروری است بنابراین قفسهای بسته کمتر مورد علاقه هستند. اگر اینگونه از قفسها استفاده میشود، لایهی زیرین دوبار در هفته باید تعویض شود تا از سطح بالای آمونیوم که از انباشته شدن آن حاصل میشود جلوگیری شود. سطح بالای آمونیوم میتواند منجر به ایجاد استرس و تحریک سوراخهای بینی، چشمها، و ششها شود. اگر مورد بیتوجهی قرار بگیرد، این علامتها میتواند شدت پیدا کند و یا حتی کشنده باشد.
کف قفس
کف قفس میتواند محکم یا از سیم باشد. احتمال رخ دادن آسیبهای مربوط به پا( شامل استخوانهای شکسته و پودودرماتیت) با کف قفس سیمی بیشتر است. تور سیمی ۱۲تا ۳۸ میلیمتری شانس آسیب به پا را کاهش میدهد، اما کف محکم ترجیح داده میشود. اگر کفی محکم استفاده میشود، مقدار زیادی خاک بستر که تمیز، رطوبتگیر، نسبتا بدون گرد و غبار و راحت برای جابهجا کردن، باید آماده شود. خاک بستر کاملا باید برداشته شود و زود به زود جایگزین شود. مثال خوب برای لایهی کف شامل اجسام کاغذی بازیافت شده، کاغذ خورد یا گلوله شده است. همچنین تراشههای چوب بدون رایحه نیز قابل قبول است. از استفاده از تراشههای سرو و تراشههای دیگری که روغن دارند، بپرهیزید. بستری از چوب ذرت معمولا زیستگاه باکتریها و قارچها است و پیشنهاد نمیشود.
جعبهی مخفی یا اثاث قفس
خوکچههندیها امنیت بصری میخواهند و به مکانهایی نیاز دارند تا مخفی شوند و احساس امنیت کنند. یک مقوای وارونه یا جعبهی چوبی با یک در جداشده به خوبی عمل میکند. اگر جعبهها کثیف یا جویده شدند، به راحتی قابل جایگزینی هستند.
اگرچه آنها به خوبی بالا نمیروند ولی دوست دارند از پلهها بالا بروند و به قفسههای کم ارتفاع برسند. آنها همچنین زیر و رو کردن و لانهسازی در یونجه یا کاه را دوست دارند.
موقعیت قفس و دمای محیط
موقعیت قرارگیری قفس به اندازهی خود قفس مهم است. خوکچههندیها در شب فعالتراند، و به مدت زمانی آرام در طول روز برای استراحت نیاز دارند. آنها وقتی در محلی آرام دور از سر و صدا، آشوب و هیجان قرار دارند راحتتر و آرامتر به نظر میآیند. خوکچههندیها دمای پایین را بهتر از گرما تحمل میکنند و خانهشان باید به دور از تابش مستقیم آفتاب و در محیطی خنک قرار بگیرد. دمای محیطی پیشنهادی ۶۵تا ۷۵ درجهی فارنهاید است. دمای بالا همراه با رطوبت فراوان ممکن است گرمازدگی ایجاد کند.
تغذیه
رژیم غذایی پیشنهادی برای خوکچههندیهایی که به عنوان حیوانخانگی نگهداری میشوند شامل پلیتهای تازهی خوکچههندی(۱۸تا۲۰ درصد پروتئین خام و ۱۰تا۱۶درصد فیبر) و ذخیرهی نامحدودی از یونجه علفی با کیفیت بالا( یونجه تیموتی)است. یونجهی آلفالفا به علت ذخیرهی کلسیم و پروتئین بالا پیشنهاد نمیشود، زیرا ممکن است بعضی خوکچههندیها را مستعد اسهال، سنگ کلیه یا مثانه یا کثیفی ادرار(شن در مثانه) کند.
به خوبی مشخص است که در رژیم غذایی خوکچههندیها باید ویتامینC (آسکوروبیک اسید) اضافه شود. همانند انسانها، بدن آنها توانایی ساخت ویتامین را ندارد و باید به ویتامینCاضافه شده به رژیم غذاییشان تکیه کنند. اگرچه پلیتهای تجاری خوکچههندیها مقدار زیادی ویتامینC دارد، اما فقط برای ۹۰روز در ایدهآلترین شرایط ذخیرهسازی فعال میمانند. در واقع، قدرت آن در طی ۵تا۶ هفته از زمانی که در بستهبندی قرار میگیرد از بین میرود.
بهتر است فرض کنیم مقدار کافی ویتامینC تامین نشده است و سطح کافی از این ویتامین را در قالب سبزیجات، میوه و از طریق اضافهکردن ویتامین C به آب آشامیدنیشان تامین کنیم. ویتامینC حساس به نور است و ۵۰درصد قدرتش را در ۲۴ساعت از دست میدهد. ظرف آب را بپوشانید( با جوراب یا فویل)، آب را عوض کنید و روزانه ویتامینC بیشتری اضافه کنید. بسیاری از خوکچههندیها طعم قرصهای ویتامینC جویدنی را دوست دارند و میتوانند آموزش ببینند که آنها را بخورند. مناسبترین میزان در روز ۱ تا۲ میلیگرم به ازای هر صد گرم از وزن خوکچه است. مثالهایی از سبزیجات و میوههایی که ۲۰میلیگرم از ویتامینC یا هر اونس بیشتر دارند: گواوا، پرتقال و لیمو با پوست، جعفری، کلم بروکسل، بروکلی، کلم کولارد و سبزی خردل و کلم برگ.
همهی اقدامات مربوط به جفتگیری باید جدی گرفته شود و فقط بر عهدهی پرورشدهندههای خوچههندی با تجربه باشد. جفتگیری نباید به عنوان آموزش یا پروژهی علمی انجام شود و یا برای اینکه کودکان معجزهی تولد را مشاهده کنند. تعداد زیادی از خوکچههندیها بیخانمان و در جوامع انسانی ماندهاند.
مهمترین جنبهی جفتگیری خوکچههندیها این است که خوکچهی ماده باید بین سن ۴تا۷ ماهگی جفتگیری کند. اگر جفتگیری بعد از این زمان اتفاق بیوفتد، مشکلات جدی و کشندهای را هنگام زایمان به دنبال دارد. استخوان لگن خوکچهی ماده در سنین پایین به هم جوش میخورد، که این اتفاق اندازهی کانال زایمان را کاهش میدهد. نوزادان بسیار درشت متولد میشوند و نمیتوانند از کانال خوکچهی مسن عبور کنند و به دنیا آوردن نوزاد در این شرایط بدون سزارین غیرممکن است. اگر آنها زودتر جفتگیری کنند، استخوان لگن خوکچهی ماده تحت تاثیر هورمونهای مشخصی از هم باز میشود و به ندرت امکان دارد زایمان سختی داشته باشد.
خوکچههندیهای نر در سن ۳تا۴هفتگی رفتارهای جنسی نشان میدهند، اما تا سن ۱۱تا۱۷ هفتگی نمیتوانند اسپرمهایی بادوام تولید کنند. خوکچههای نر باید حداقل ۴ماه سن داشته باشند و بعد جفتگیری انجام دهند.
نوزادان خوکچه هندی، pup نام دارند( نه piglet) و آنها از بدو تولد به خوبی رشد یافتند. آنها با چشمان باز، کاملا مودار و با توانایی اینکه تا یک ساعت بعد از تولد میتوانند روی پای خو بایستند، متولد میشوند. نوزادان خوکچههندی از یک ساعت پس از تولد تا سه روزگی میتوانند غذای سفت و یا آب از کاسه بخورند، اما پیشنهاد میشود که اجازه بدهیم تا سه هفته شیر مادرشان را بخورند.
بیماریها و اختلالات شایع
- انگلهای خارجی: شپشها، مایتها
- ذات الریه
- تنش گرمایی
- کمبود ویتامینC
- انتروتوکسمی همراه با آنتیبیوتیک
- التهاب رودهای باکتریایی
- مالوکلوژن
- پودودرماتیت
- کیستهای تخمدانی
- تکرر ادرار
- سخت زایی
مترجم: مریم دهقان